Hrant Dink, alçakça katledilmeseydi de, halen Agos Gazetesi’nde, Türkiye ve Türklük hakkındaki yer yer aşağılayıcı, yer yer de itham edici yazılarına devam ediyor olsaydı, bugünkü gibi anılan, hatırlanan, övülen birisi olur muydu?!
Bunun cevabını düşünmek durumundayız.
İnsanları, ölme, öldürülme veya katledilme şekillerine göre kahraman, saygın ve dokunulmaz yapmıyor muyuz?
Okuduğumuzda, içinde vatan sevgisi olanlarımızın tümünün sinirden titrediği, davaların açıldığı Hrant için, öldürülüşünün ardından “Hepimiz Hrant’ız” denilmedi mi?
Sevmediğimiz, tasvip etmediğiniz ve okumadığınız birini, saygı ile hatırlamanızın yolunun, O’nun katledilmesinden geçtiğini de mi idrak edemiyoruz?
Hrant’ın öldürülüşünün, aslında bir çok yönden önemi ve sebebi de mi yok acaba?!
Türkiye ve Türkiye dışındaki Ermeni Lobisi’ni, tam da aradaki buzların erimeye yüz tuttuğu bir dönemde ateşlersiniz!
Ermenileri masum ve mağdur gösterirsiniz!
Uluslar arası arenada, Türkiye’nin elini zayıflatır, üçüncü dünya ülkesine dönüştürürsünüz.
En önemlisi de; Sevmediğiniz ve size her gün sövüp duran birini bile kahraman yapar, ardından yürürsünüz!
Çok enteresan bir bakış açısı olabilir belki ama, kimsenin buna “Öyle olmaz” diyebileceğini de pek sanmıyorum.
Birilerini kahraman ve unutulmaz yapmak istiyorsanız, öldüreceksiniz!
Bedenen öldürülmek, ismen ölümsüzlüğün başlaması anlamına da geliyor çünkü!
Ve diyorum ki; Keşke Hrant öldürülmeseydi de, biz kendisine kızmaya, eleştirmeye ve ayıplamaya devam etseydik!