HÜR DÜŞÜNCE





Oktay Ceylan





Keçilerin yemlenmesi, beslenmesi büyük önem taşır. Keçiler yem tüketerek açlığını giderirler. Bizim keçiler yemliğin neresinden yem alacaklarını iyi bilirler. Bizim keçilerin bir inadı vardır. Kaliteye bakmaksızın ne koyarsanız önüne yemlenirler.


Bizim keçiler koyunlardan daha uzun süre yemlenirler ve koyunlardan daha az geviş getirirler. Yemlikte katiyyen yem bırakmazlar, hepsini yerler. Bizim keçilerin otlaklardaki yemlenme davranışları bir başkadır. Az öksürenlerden az, çok öksürenlerden çok yemlenirler. Onlar yemlenecekler ya MERA daha çok önemlidir.


Bizim yem üreten ağıllardaki keçiler asildir, düne kadar üretim merkezindeki ağıllarda yaşarlardı. Bugün hepsi barınak sahibi olmuşlar. Çünkü bizim keçilerin damarlarında dolaşan hammadde çok farklı.


Bizim keçilerin oğlakları da hemencecik yemlenmek için bir ağıl bulurlar kendilerine. Onlarda soya çekmişlerdir. Hayvan yemliği kurulduğundan bu yana işlerini bilip en güzel yemlikleri götürmüşlerdir işkembelerine.


Yemlikhanenin nefes borusunun tıkanması onlar için önemli değildir. Yeter ki kendi nefes boruları tıkanmasın. Aralarına yabancı sokmazlar, damarlarında kan yerine başka bir sıvı dolaşanlarla kaynaşıp, katıverirler kadrolarına.


Bir tek bu evrede kalmazlar. Genetiklerini genişletirler. Başka yerlerde de yemlikhane açıp yemlenmeye devam ederler. Yemlikhanenin sahiplerinin değişmesi de onlar için bir engel teşkil etmez. Çünkü kaşerlenmişlerdir bu konuda. Daha büyük yemlikhanelerde ırkdaşları vardır. Onların sayesinde, birlik ve beraberlik içinde bizim keçiler oğlaklarıyla yan kuruluşlarıyla yemlenmeye devam ederler. Süt vermemeksizin.


Şunu da söyleyeyim bizim keçiler hiç “Mee”lemezler. Derilerinden de “Kıl” kopartmazlar. Çünkü “CİNS ve ASİL” KEÇİLERDİR. Üstün ırklardırlar.


“ORADA” yemlenmek için hir cins Dört Ayaklılarla teşvik-i mesai halindedirler.


Bunun içindir ki hiç “Mee”leri çıkmaz. Varlık nedenleri hayat kaynaklarıdır. Kirlilik içinde yaşamayı severler.