Size göre, hayattaki en önemli şeyler nelerdir?
Ulaştığınız veya ulaşmaya çalıştığınız bir makam koltuğu mu?
Güzel bir villa, katlar, yatlar, bankada şişkin bakiyeli hesap numaraları mı?
Sağlığınız veya ailenizin sağlığı veya iyi olmaları mı?
Neden yaşıyorsunuz sahi kuzum siz?
“Çok yaşayan yüze kadar yaşıyor” diyor ya türkünün birisi.
Sahi, siz şu an kaç yaşındasınız?
Yarına çıkacağınızın garantisini size kim verdi?
?!...
Tüm bunları bir kez, bir kez, bir kez daha düşünün derim.
Bir sürü egolarım, hedeflerim, gelecek adına beklentilerim ve kaygılarım vardı.
Yarın ödenecek olan çeklerim, senetlerim, borçlarım ve alacaklarım vardı.
Önadım Gazetesi’nin sahibiydim.
Daha iyi bir günlük gazete hayallerim vardı.
Yeni makineler almış ve daha yenilerini almayı planlıyordum.
Hani reklam filminde çocuğun da dediği gibiydi durum;
Çok çalışmalıydım çooookkk…
Talihsiz bir gündü.
Basketbol maçına giden 12 yaşındaki kızımın, salonda burnunun kanadığını görüp, Acil Servise götürdüm.
Bir dizi tetkiklerin ardından da, onun KAN KANSERİ (Lösemi) olduğu söylendi.
Yıkıldım.
Benim, o gün yapmam gereken ödemelerim vardı.
Tahsilâtlarımı yapacaktım bir de.
Ogün anladım ki, hiçbir şey için değmiyormuş.
Bütün önceliklerim kaybolup gitti hayatımdan.
Bir çocuğun hayatını kurtarmak için debelendim senelerce.
Günde en az iki kez gidip geldiğim Edirne’deki Fakülte Hastanesi’ne, her ulaştığımda kafamdaki “ACABA” sorusu ile boğuşarak girdim.
Birileri; ölümle boğuşan çocuğum için yapılan yardım kampanyası dolayısıyla birilerinin verdiği desteklerle lüks evler ve arabalar aldığımızı bile söyledi!
Bu ne demektir biliyor musunuz?
Ölümle pençeleşen bir çocuğunuz var. Onu yaşatmak için size yapılan yardımlar olmuş. Siz, öyle kansız bir insanmışsınız ki, bu desteklerle kendinize arabalar ve evler almışsınız!
Kızdım elbette ki.
Gücendim.
Dikkate almadım sonraları da!
Allah, kimselere vermesin öyle dertleri de, o dertler nedeniyle gelen evi ve arabayı!
Allah’a havale ettim…
Değmiyordu dedim ya.
Bir kez yendik o illeti.
Tekrarladı.
İkinciye yine yendik.
Az kaldı yenmeye daha doğrusu.
Gelecek sene 2011yılı 15 Ocak günü, tamamen yenmiş ve hayata yeniden başlamış olacağız.
Allah izin verirse…
Önceliklerinizi sormuştum ya size!
Çocuğunuzun hastalandığını, bir yakınınızın o gün öldüğünü, sizi hayata bağlayan şeylerin elinizden sabun köpüğü gibi kayıp gittiğini düşünün bir an.
Başınıza çalın makamınızı! Paralarınızı, evlerinizi, katlarınızı, yatlarınızı ve daha her neyiniz var ise.
Bilin ki, hiç birinin tadı, hazzı ve lezzeti olmayacaktır.
Hiç birinin değeri ve önemi kalmayacaktır.
Size, hayatınızın önceliklerini sormuştum ya demin. Merdivenden düşen birisi olarak, lütfen bunu bir kez, bir kez ve binlerce kez daha düşünün.
Ya, birazdan ayağınız kayacak ve …
Lütfen düşünün bunları…