Özkan Başaran
















Ülkemiz siyasetine bakıyorum da, bir kısım partilerin halkımızı tahlil edemediklerini görüyorum.


Sadece AK Parti karşıtlığına dayalı politika yapan partilerin iktidara gelmesi mümkün değil. 


11 yıldır yapılan her seçimde muhalefet partileri sürekli kaybettiler.


DSP, ANAP, DYP gibi partiler ise, silindiler. Tabela partisi oldular.


CHP, MHP ve BDP de, yerinde sayıyor. 


Silinenleri örnek gösterip, ayakta kalmayı başarı sanıyorlar.


Halkımız yapıcı muhalefet istiyor. Sadece eleştiri istemiyor.


Eleştirilen şeyin yerine alternatifinin koyulmasını bekliyor.


AK Parti’nin icraatlarına sırf karşı bir şeyler söylemeyi muhalefet yapmak gibi değerlendirmenin halkımızda bulduğu karşılık her geçen gün azalıyor.


Muhalefetsiz Demokrasi olmaz. 


İleri Demokrasilerdeki Muhalefet Partileri politika üretiyorlar. Bizimkiler ise, iktidar ne dediyse ona karşı birşeyler söyleme yarışıyla gün savıyorlar.


İktidar alternatifi olmanın yolu, halka umut vermekten geçer.


Sürekli kara tablolar çizerek umutları yıkarsanız, halk iktidarın verdiği küçük şeylerle yetinmeyi seçer.


Bizdeki muhalefet hiç birşey üretmeyince, AK Parti hem iktidar, hem de muhalefet görevi yapıyor.


Bizim muhalefetin Ekonomi politikası var mı?


Dış politikası var mı? 


Sosyal Politikası var mı? 


Tarım politikası var mı?


AK Parti İktidarı kötü diyorsanız, sizin iyiniz ne ki?


Aslında AK Parti İktidarını Muhalefetin eksiklerine borçlu.


İyi bir muhalefetimiz olsa, AKP 2023’leri telaffuz edebilir mi?


Demokrasi paketi açılıyor. 


Muhalefet karşı.


Keşke, Muhalefet partileri de birer Demokrasi paketi açıklasa da, AKP beğenmese de bizlerin de söyleyecek sözümüz olsa.


Hiç olmazsa kıyaslama olanağı bulsak. 


İktidar hem ülke sorunlarıyla boğuşacak hem de gündem belirleyecek politikalar üretecek.


Peki Muhalefetin işi ne?


Ülke yönetme sorumluluğu var da, projeler üretmeye vakit bulamıyor?


Tek işi muhalefet yapmak. Onu da beceremiyor.


AK Parti’ye kızan Halkımız da çaresiz tepki oylarını mevcut muhalefet patilerine vermek zorunda kalıyor.


Çok beğendiği için değil, başka çaresi olmadığı için.


Uzun yıllardır Aktif politika içindeyim. 2002’den beri izlediğim muhalefet kadar başarısız muhalefet görmedim.


2002’den önceki Muhalefet partilerini hatırlayın. Tozu dumana katıyorlardı.


Demirel’in 1990’larda yaptığı muhalefeti düşünüyorum da, mitingler düzenlediğinde yer yerinden oynuyordu.


Erbakan’ın topladığı kalabalıklar Anadolu’yu sarsıyordu.


Ecevit sahaya indiği zaman “Halkçı Ecevit” sloganları Türkiye’yi inletiyordu.


Demirel’de Ecevit’de, Erbakan da, o günkü İktidarı yerden yere vuruyordu. 


Ama yerine koyacakları şeyleri de üstüne basa basa açıklıyorlardı.


Demirel, “Yasaksız Türkiye” vaad ederken, Ecevit “Hakça düzen”, Erbakan’da “Adil Düzen” vaad ediyordu.


Vaad ettikleri düzenlerin içini dolduracak eylemleri tek tek sayıyorlardı.


Önce İktidara acımasızca vuruyor, ondan sonra da Umut Pompalıyorlardı.


Ve, ilk sandıkta da İktidarı yıkmasını biliyorlardı.


Halk Muhalefetten Umut bekler. Çünkü Umut Fakirin ekmeğidir.