Özkan Başaran










2013-2014 Eğitim ve Öğretim yılı başladı. Milyonlarca öğrenci ders başı yaptı.


Eğitim sistemimiz konusundaki tartışmalar yıllardır sürüyor.


Her siyasi iktidar da, kendi anlayışına göre değişiklikler yapıyor.


Ancak yıllardır yapılan değişikliklere rağmen, istenilen düzeye gelemeyen Eğitim ve öğretim sistemimizden mezun olan öğrenciler durumu içler acısı.


Parası olmayanların yüksek tahsil göremediği ülkemizde, Üniversiteye girmek oldukça zor. Girdikten sonra bitirmek ondan da zor. Bitirdikten sonra iş bulmak da ayrı bir konu.


Lise’den mezun olan yoksul aile çocukları, normal öğretimle Üniversite sınavını kazanamazlar. 


Garip gurabbanın yılları da boşa gider. 


Hayata başka yollardan atılırlar. Aslında Mecburi Öğretimde harcadıkları yılları, bir meslek öğrenmeye ayırsalar çok daha başarılı olurlar.


Çünkü, Üniversite kazanmaları için, Dersaneye gitmeleri gerekir. Bir dünya paradan çıkarak dersanede eğitim alan öğrenciye bu yeterli gelmez. Bir de özel ders alması gerekir.


Özel dersin saat parası da her ailenin kaldıracağı gibi değil.


Fakirim o kadar paraları nereden bulacak?


Madem ki, Lise eğitimi Üniversite kazanmaya yetmiyor ne diye bu okullara gidiliyor?


Bir umut işte. Belki bir işe yarar diye.


Kolejler, Anadolu Liseleri, Fen Liseleri ve Özel Okullardan mezun olanlar çok şanslı. Üniversiteye soktukları öğrenci sayısı kayda değer.


Ancak bu özel liselere girmek için ya sınav kazanmak ya da çok paralı aileden olmak gerek. Fakirin bu okullara girme şansı yüzde kaç?


Bu durumda yoksul ailelerin çocuklarının yüksek tahsil yapma şanları oldukça kısıtlı. İmkansıza yakın gibi. Birkaç kafalı çocuk sınav kazanıp girerse bu da istisna. İstisnalar da kaideyi bozmaz.


 Üniversiteye kadar olan Normal Eğitim ve Öğretim sistemimizden mezun olan öğrencilerin Eğtimleri nasıl?


Etrafınıza bakın anlarsınız.


Üniversite çağına kadar kademeli olarak her yaş grubundan çocuk ve gençlerin davranış biçimlerine incleyin.


Saygılı ve ahlaklı davranışlar gösteren kaç tane öğrenci görebilirsiniz?


Toplumsal  kurallara uyumlu davranışlar gösteren öğrenci sayısı nedir?


Öğretim bilgi sahibi yapar.


Eğitim ise,  toplum içindeki davranış biçimlerini kazandırır.


Örneğin, bir halk otobüsünde bir genç bir yaşlıya yer vermiyorsa, eğitim almamıştır.


Mesela, bir genç aracının veya motosiketin egzosunundan çıkardığı aşırı sesle toplumu rahatsız ediyorsa ona eğitimli diyemeyiz.


Aldığı Alkollün tesiriyle sağa sola abuk sabuk hareketlerle saldırıp rahatsız eden öğrencilerin eğitimli olduğundan söz edebilir miyiz?


Bu ve buna benzer davranış biçimlerine günlük hayatta çok rastlarız.


Eğitim eksikliğinin çarpıcı örnekleri saymakla bitirimezsiniz.


Peki ya öğretim eksikliklerini nereye koyacağız.


Bakıyorsunuz, adam liseyi bitirmiş, bakkaldan aldığı bir kaç kalem malın hesabını yapmaktan aciz.


Köyünden çıkıp senelerce okumuş bir öğrenciye birkaç dönüm hesabı soruyorsunuz da bilmiyorsa, o garip köylü  çocuğunu boşuna okutmuş olmuyor mu?


Yıllarca süren eğitim günlük hayatta gereken basit hesapları öğretemediyse, köklü değişiklerin zamanı gelmiş de geçmiştir bile.


Örnekleri çoğaltabiliriz.


Eğitim ve Öğretim sistemimizin hali bu.


Paranız varsa, Eğitim de var, öğretim de.


Paranız yoksa, Eğitimsiz de kalırsınız öğretimsiz de. 


Kapitalist düzende, parasız Eğitim yok, parasız sağlık yok. Her şey paraya dayanıyor. Garip gurabba da ezildikçe eziliyor.