İnsanoğlu sosyal bir varlıktır. Toplum arasında yalnız yaşanmaz.
İnsanların iyi ve kötü cemiyetleri olacaktır. Bu cemiyetler de dostlarla, arkadaşlarla olmaktadır.
Doğumundan ölümüne kadar insanlar birbirine gereklidir. “Yalnızlık, Allaha mahsustur”.
Yaşadığımız toplumda arkadaşlarımız da vardır, dostlarımız da vardır, sadece selamlaştıklarımız da vardır.
Sevenlerimiz de vardır. Sevmeyenlerimiz de vardır.
Herkese iyi olmak mümkün müdür?
Sevilen biri olmak için; insanları kusurlarıyla kabullenmesini bilmek gereklidir.
“Hatasız kul olmaz, hatamla sev beni” şarkısını Sevgili Orhan Gencebay’dan dinlerken “Yaradılan’ı severim, Yaradan’dan ötürü” cümlelerini düşünürüm.
Her insanın kusurları vardır. Ancak insanları kusurlarıyla beraber sevebilmek erdemdir.
“Hatasız insan olmaz” diyorsak, O halde en kötü diye bilinen bir insanın bile sevilecek bir güzelliği ve özelliği yok mudur?
Yılan soğuk bir hayvandır. Onun da sevilecek yanı olamaz mı?
Mühim olan insanların kötü yanlarını ortaya koyarak toplumdan dışlamak değildir.
Önemli olan, kötü birinin bile iyi bir özelliğini bulup, zararlı yönlerinden arındırmaktır.
Kötü insan yoktur. Kötü huyları olan insan vardır. Ruhundaki kötü huylarından arınması için, özündeki iyi bir özelliğini büyütüp kötü huylarını küçültmek becerisini gösterebilmektir.
Kötülerin özünde de mutlaka iyi bir özelliği vardır. İşte onu bulup büyütürsek, kötü huyları küçülür ve yok olur.
Ve o zaman da; Toplum da iyi bir insan kazanır.
İnsanların kusurlarını öne çıkararak dışlamak doğru mudur?
Kendini kusursuz görmek doğru mudur?
Kusursuz dost aramak doğru mudur?
Ne yazık ki, bizim toplumumuzun hastalığıdır bu. Gördüğümüz birinin hemen bir kusurunu anlatmak, onu aşağılamak, karalamak. İyi bir özelliğini de konuşmamak. Sürekli negatif yönleriyle insanları değerlendirme hastalığımız, arkadaşlıkları koparıyor, dostlukları öldürüyor. Yardımlaşmayı unutturuyor.
Eğer birbirimizin olumsuz durumlarıyla dedikodularını yaparsak, nasıl kaynaşabiliriz?
Nasıl yardımlaşabiliriz?
Birbirimizi olduğu gibi kabul etmeyi öğrenmeliyiz.
Sevmeyi öğrenmeliyiz, saygılı olmayı bilmeliyiz.
Eğer, birbirimizde hata arama yarışına girersek
Kusursuz dost ararken, dostsuz kalırız.