Merve Cankurt

İşe giderken yine aynı yolları çiğnedim bugün. Aynı bozuk yolda tökezlemeden yürümeye çalıştım, aynı ara sokaktan sağa saptım ve aynı kaldırımdan karşıya geçtim. Aynı bankanın önünden geçerken; yine, bir afişe bakarmış gibi yaparak bugün nasıl göründüğüme göz ucuyla baktım. Karşıdan karşıya geçerken bir araba önümden hızla geçti ve egzozundaki dumanı adeta yüzüme boşalttı. Gözlerimi kapadım 2-3 saniye nefes almadım, geçtim. Yanından geçtiğim köşe başındaki evin bacası içindeki tüm kinleri boşaltırcasına gördüğü 2 sokağı da dumanaltı bırakıyordu; ağzımı kapattım, geçtim. Köşeden dönerken, bir başka kaldırımda, arabaların egzozlarındaki dumanlarıyla birlikte geçip gitmesini beklerken; yanıbaşımda benle birlikte bekleyen bir amcanın sigarasının dumanı hava akımıyla birlikte bana da geldi. Başımı eğdim, geçtim.
Bir de bugün yine yerlere bakarak gitme günlerimden biriydi ve bir çok yanan / yanmayan, dumanlı / dumansız sigara izmaritlerinin arasından geçtim. Bir kaçını ezdim geçerken, geçtim gittim. Boğazımda da bir kötü tad geçidi oluyordu adeta. Ellerimde eldiven vardı ama yüzüm ellerim kadar şanslı değildi. Leş gibi hissediyordum, ama işyerinin bulunduğu işhanına gelince bu duygulardan da geçtim, gittim ...
Aynen günlerce bir çok 'önemli' şeyden geçip gitmemiz gibi...