Hepimizin çevresinde cimri insanlara da rastlarız, cömert insanlara da rastlarız.
Aç gözlü ve tamahkâr olanların amellerini asla doyuramazsınız.
Kazandıkça daha da çok paralar kazanmak isterler. Sosyal hayatları sıfır olan bu tip kişiliklere etrafımızdan biliriz.
Dikkat ediniz, nerede olursa olsun gözleri bu paraya doymayanların; ne devlete ve ne de millete faydaları yoktur. Olmaz da.
Çok nadir de olsa bazı hayırsever varlıklı insanlarımızı tenzih ederiz. Ancak istisnalar kaideyi bozmaz.
“Göz, deryadan alınmıştır doymaz” derler. Ancak her şeyin de bir kararı olmalıdır.
Varlık içinde darlık çeken bu cimri insanlar, kendi paralarını canından kıskanacak kadar da aç gözlüdürler.
Kendi canından bile parasını kıskananların topluma ne faydaları olabilir?
Tabii ki; olamaz.
Oysa bu paraları; içinde bulundukları toplumdan kazanırlar. Bu tip nekes insanlar hep almayı severler, hiç vermeyi sevmezler.
Düşündüğümüzde hepimiz biliriz ki; etrafımızda “nekes” tabir ettiğimiz bu tip insanlar, üst üste koydukları paralarla mutlu olurlar.
Ölmeden gitmeden bir kuş’un su içeceği bir hayrat bile yapmayı düşünmezler.
Bir market, bir ucuzluk kampanyası yapsa en erken onlar giderler, bir fakire o ucuz malı da kaptırmazlar.
Çevremizde de hepimizin düşündüğü zaman hatırlayacağı trilyonerlerin bir eserini gören ve bilen var mı?
Bunları iyi ve kötü cemiyetlerde göremezsiniz.
Bir okul yaptırıp adlarını vermeyi düşünmezler.
Bir yaşlılar bakımevi yaptırıp kendi isimlerini verseler, dualarla yâd edilseler olmaz mı?
Bir garip çocuğu okutmayı da aklına getirmezler.
Bu nekes insanların isimleri ancak öldüklerinde mezar taşlarına yazılır ve unutulur giderler.
Paraları, malları ve lüks arabaları var diye olmayanlara tepeden bakarlar.
“Senin çoğundan bana fayda yok, benim azımdan bana fayda var” diye halk ağzında bir deyiş vardır.
Paralarıyla övüneler için ne de güzel söylenmiş değil mi?
Servet düşmanı değilim. Olmadım ve olmayacağım da.
Değilim de, mübarekler, keser gibi olmasınlar “hep bana, hep bana”. Biraz da halktan kazandıklarından halka vermeyi bilsinler diyorum.
Bilmezler ki; Cömert harcarmış, harcarmış, cimri de harcamaz sıkarmış. Ancak, cimriden bir gün bir çıkarmış ki; tam da cömert’in harcadığı kadar.
Demek ki; Cimriyle cömertten bir çıkarmış.
Nasıl olsa bir gün hepimiz toprak olacağız.
Bu dünyada bırakacağımız eserlerle anılacağız. Hiç kimse kazandığını yiyemeyeceğine göre. Varlıkları insanlarımız da, cimriliği bırakmalı ve halktan aldıklarından halka da vermesini bilmeliler.
Babaeskili varlıklı insanlarımıza bu köşeden bir önerim var;  Aralarında topladıkları paralarla bir küçük mezarlık kepçesi alsınlar. Babaeski Belediyesine bağışlasınlar. Lüleburgazlılar bunu yaptılar. Orada 5 mezar kazılmış ve üstü örtülmüş olarak bekliyor. İnsanlar o acı günlerinde mezar kazıcılarını arayıp pazarlık yapmaya uğraşıyorlar. Cenaze işlerini Babaeski Belediyesi, ücretsiz yapma düşüncesi üzerinde çalışıyor. Cenaze işleri rant olmaktan acilen çıkarılmalıdır.
Birileri acıları ile yanarken, birileri de cenaze üzerinden kazanacakları paralar için koşuşturmamalıdır.
Varlıklı insanlarımız da bir küçük mezar kazma kepçesiyle Belediyemize katkı yapsalar olmaz mı?
Nasıl olsa; cimriyle cömertten bir çıkarmış.