Van’daki depremin ardından çadırda yaşayan depremzedeler Kırklareli’nin Lüleburgaz ilçesine gelen 38 depremzede HEAŞ Lojmanları’na yerleştirildi.  




HABER MERKEZİ 


Van’da meydana gelen 7,2 şiddetindeki ve ara ara devam eden artçı depremlerin ardından çadırlarda yaşamak zorunda kalan depremzedelerden 8’i erkek, 8’i kadın ve 22’si çocuk olmak üzere 38 depremzede, Kırklareli’nin Lüleburgaz ilçesine getirilerek Hamitabat Elektrik Üretim A.Ş. (HEAŞ) Genel Müdürlüğü’nün Lojmanları’na yerleştirildi.


HEAŞ’a getirilen depremzedeleri Lüleburgaz Kaymakamı Cemalettin Yılmaz, Kırklareli İl Afet Acil Durum Müdür Vekili Ertuğrul Atasoy, HEAŞ Genel Müdürü İbrahim Kapusuz karşıladı. HEAŞ Lojmanları’na yerleştirilen depremzedeler, daha sonra sağlık kontrolünden geçirildi. Kaymakam Yılmaz, depremzedeler ile tek tek ilgilenerek, sorunlarını, sıkıntılarını dinledi. Depremzedelerin her türlü ihtiyaçlarını gidereceklerini söyleyen Yılmaz’ın yanında sağlık personeli hazır bulundu.


Depreme 5. katta yakalanan 38 yaşındaki Arif Süne; “Dışarı çıktığımda etraf toz bulutu ile kaplıydı. Hiçbir yer görünmüyordu ta ki 5 dakika sonra bulut kalkınca bütün her şey ortaya çıktı” dedi.


Depremin şokunu atlatamadıklarını ifade eden Süne;


“Depremde arkadaşların evinde 5. kattaydık. Çok sarsıntı oldu ve kendimizi dışarı zor attık. Deprem anında her taraf toz bulutu ile kaplıydı. O bulut kalkmaya başladığında birde baktık ki her taraf yerle bir olmuş. İnsanlar her bir yana koşturuyor. Çığlıklar, bağrışmalar, koşturmalar, ağlamalar her yerden duyuluyordu. Bir an durdum ve kendimi toparlamaya çalıştım. Nitekim halen depremin şokunu atlatamadık” dedi.


Van’ın Arisu Köyü’nde tek katlı evin altında kalan 6 yaşındaki Harun Arslan, enkaz altında kaldığı dakikaları an ve an anlattı. Kendi çabaları ile beton yığını arasından çıktığını ifade eden Arslan;


“Ev üzerime yıkıldı. Betonlar düştü, eşyalar yıkıldı. O an çok korktum. Bulunduğum yerde bir boşluk gördüm ve oradan yavaş yavaş ağlayarak çıkmaya çalışıyordum. Ne olduğunu pek anlamadım ama çok korkmuştum. Anneme, babama ve ablalarıma seslendim kimse cevap vermedi. Boşluktan hala çıkmaya çalışıyordum ve beni bir ağabey gördü. Koşa koşa yanıma gelerek olduğum yerden çıkartı ve kucağına aldı. Çok korkmuştum, ağlıyordum. Annemi görünce bütün korkularım geçti” dedi.


Anne Zarife Arslan da; “Deprem olduğu anda ben dışarıdaydım. Evin yıkılmaya başladığını gördüm ve içeride çocuğum olduğunu biliyordum. Evimin yıkılması anında zaten şoka girmiştim. Ama çocuğum enkazdan çıkmayı başardı. Çocuğumu bir adamın kucağında gördüğümde çok sevinmiştim.


Şuanda orası çok soğuk, kar yağışı var çadırda yaşanacak gibi değil. Allah razı olsun devletimiz bizlere sahip çıkarak, bizleri sıcacık evlere kavuşturdu. Oradaki hengamenin bitmesinin ardından yeniden köyümüze dönmeyi istiyorum”


Baba Salih Arslan ise depremde sokakta olduğunu belirterek, şokunu halen üzerlerinden atamadıklarını söyledi. (ue)